Zanokcica (Paronychia) jest schorzeniem zapalnym rozwijającym się w wałach paznokciowych dłoni lub stóp, czyli skórze i tkankach okalających paznokieć. Może pojawiać się również na płytce paznokcia, zwłaszcza gdy problem jest bagatelizowany i nie zostaje odpowiednio leczony. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez zakażenie bakteriami, takimi jak paciorkowiec, gronkowiec złocisty lub pałeczka ropy błękitnej.
Przyczyny zanokcicy
Przyczyny zanokcicy (Paronychia) często wiążą się z urazami mechanicznymi, które umożliwiają wniknięcie bakterii pod skórę i rozwój zakażenia. Dodatkowo, schorzenie może być konsekwencją nieprawidłowo wykonanego manicure lub pedicure, a także niewłaściwie nakładanych lub zdejmowanych lakierów hybrydowych. Zanokcica jest również związana ze skutkami obgryzania paznokci, co może prowadzić do uszkodzenia płytki paznokcia lub skórek.
Objawy zanokcicy
Objawy zanokcicy obejmują stan zapalny wału paznokciowego, ropień pod paznokciem lub wałem paznokciowym, wyciek substancji ropowiczej z tkanek okalających paznokieć, ból palca o charakterze pulsującym, widoczne pogrubienie skóry wokół zakażonego paznokcia, obrzęk i opuchlizna wału paznokciowego.
Leczenie zanokcicy
Leczenie zanokcicy zależy od stopnia zaawansowania zakażenia. W łagodniejszych przypadkach stosuje się leczenie zachowawcze, natomiast w ostrzejszych postaciach może być konieczne stosowanie okładów z ciepłej wody i szarego mydła, maści antybiotykowej, a w niektórych przypadkach interwencji chirurgicznej. Profilaktyka zanokcicy obejmuje między innymi stosowanie rękawic ochronnych, dbanie o higienę dłoni i stóp, unikanie obgryzania paznokci, poprawne wykonywanie manicure i pedicure, oraz stosowanie nawilżających i regenerujących kremów i masek na skórę wokół paznokci.
Leczenie zachowawcze
- Kąpiele w ciepłej wodzie z dodatkiem szarego mydła: Pomagają zmniejszyć obrzęk i ból oraz ułatwiają drenaż ropnia.
- Stosowanie maści antybakteryjnych: Maści z antybiotykiem mogą być stosowane na zaczerwienione i zaognione miejsca, aby zwalczyć infekcję.
Leczenie farmakologiczne
Antybiotyki doustne: W cięższych przypadkach infekcji lekarz może zalecić antybiotykoterapię doustną.
W leczeniu zanokcicy za pomocą antybiotykoterapii doustnej stosowane są różne rodzaje antybiotyków, a wybór konkretnego środka zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju bakterii odpowiedzialnej za zakażenie oraz od indywidualnej sytuacji pacjenta. Oto kilka przykładów antybiotyków, które mogą być stosowane w leczeniu zanokcicy:
- Flukloksacylina: Często stosowana w przypadku zakażeń skóry i tkanek miękkich, w tym przy zanokcicy, zwłaszcza jeśli podejrzewa się obecność gronkowców.
- Klindamycyna: Jest alternatywą dla osób uczulonych na penicylinę i jest skuteczna przeciwko wielu bakteriom beztlenowym oraz gronkowcom.
- Cefaleksyna: Antybiotyk z grupy cefalosporyn, stosowany w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych, w tym zanokcicy.
- Erytromycyna: Jest to antybiotyk z grupy makrolidów, stosowany jako alternatywa dla osób z alergią na penicylinę.
- Doksycyklina: Czasami stosowana w leczeniu zakażeń skóry, w tym zanokcicy, szczególnie gdy inne antybiotyki są nieskuteczne lub nie mogą być stosowane.
Ważne jest, aby antybiotykoterapia była przepisana przez lekarza po dokładnej diagnozie i ocenie stanu pacjenta. Samodzielne stosowanie antybiotyków bez konsultacji z lekarzem jest niewskazane, ponieważ może prowadzić do nieprawidłowego leczenia i rozwoju oporności na antybiotyki.
Leczenie chirurgiczne
W sytuacjach, gdy rozwija się ropień, może być konieczne nacięcie go przez lekarza, aby umożliwić drenaż ropy.
Środki profilaktyczne
Noszenie rękawiczek ochronnych: W sytuacjach, które mogą narażać dłonie na urazy, zaleca się stosowanie rękawiczek ochronnych.
Unikanie obgryzania paznokci i skórek: Jest to ważne w zapobieganiu uszkodzeniom skóry wokół paznokci.
Pielęgnacja skóry wokół paznokci
Regularne stosowanie kremów nawilżających i regenerujących może pomóc w utrzymaniu zdrowej skóry wokół paznokci i zapobiegać powstawaniu zanokcic.
Ważne jest, aby w przypadku zanokcicy skonsultować się z lekarzem, szczególnie jeśli objawy są nasilone lub domowe metody leczenia nie przynoszą poprawy. Lekarz może ocenić sytuację i zalecić odpowiednią terapię.
Redo
